Zeynep Ergüven

benim en kötü huyum şu hevesle yaptığım/yapmayı planladığım bir iş hakkında daha önceden deneyimli birisi anılar, hikayeler falan anlatıyorsa elimi eteğimi çekiyorum o işten. Vazgeçiyorum yapmaktan. Hani yeni bir film izleyecekken büyük bir spoiler yemek gibi. Ya da birisinin çıkıp sana filmin sonunu söylemesi gibi bir his. Mesela ablam tıp okuduğu senelerde ben de üniversiteye hazırlanıyordum. Böyle deli gibi tıp kazanmak istiyordum. Deneme sınavlarının hepsini fullüyordum falan. Ablam tıp okuduğu için her gün her saniye yanımda o gün olan her şeyi anlatmaya başlıyordu. Daha lise son bile olmadan tıp fak. hakkında birçok şeyi biliyordum. Sonra da hevesimi kaybettim. Dersler bana zulüm gibi gelmeye başladı. Neyse yani bu şey bende hastalık derecesinde bile diyebilirim hatta. Etrafımda bu yüzden kavga etmediğim tek bir insan bile yok.

benim en kötü huyum şu hevesle yaptığım/yapmayı planladığım bir iş hakkında daha önceden deneyimli birisi anılar, hikayeler falan anlatıyorsa elimi eteğimi çekiyorum o işten. Vazgeçiyorum yapmaktan. Hani yeni bir film izleyecekken büyük bir spoiler yemek gibi. Ya da birisinin çıkıp sana filmin sonunu söylemesi gibi bir his. Mesela ablam tıp okuduğu senelerde ben de üniversiteye hazırlanıyordum. Böyle deli gibi tıp kazanmak istiyordum. Deneme sınavlarının hepsini fullüyordum falan. Ablam tıp okuduğu için her gün her saniye yanımda o gün olan her şeyi anlatmaya başlıyordu. Daha lise son bile olmadan tıp fak. hakkında birçok şeyi biliyordum. Sonra da hevesimi kaybettim. Dersler bana zulüm gibi gelmeye başladı. Neyse yani bu şey bende hastalık derecesinde bile diyebilirim hatta. Etrafımda bu yüzden kavga etmediğim tek bir insan bile yok.

benim en kötü huyum şu hevesle yaptığım/yapmayı planladığım bir iş hakkında daha önceden deneyimli birisi anılar, hikayeler falan anlatıyorsa elimi eteğimi çekiyorum o işten. Vazgeçiyorum yapmaktan. Hani yeni bir film izleyecekken büyük bir spoiler yemek gibi. Ya da birisinin çıkıp sana filmin sonunu söylemesi gibi bir his. Mesela ablam tıp okuduğu senelerde ben de üniversiteye hazırlanıyordum. Böyle deli gibi tıp kazanmak istiyordum. Deneme sınavlarının hepsini fullüyordum falan. Ablam tıp okuduğu için her gün her saniye yanımda o gün olan her şeyi anlatmaya başlıyordu. Daha lise son bile olmadan tıp fak. hakkında birçok şeyi biliyordum. Sonra da hevesimi kaybettim. Dersler bana zulüm gibi gelmeye başladı. Neyse yani bu şey bende hastalık derecesinde bile diyebilirim hatta. Etrafımda bu yüzden kavga etmediğim tek bir insan bile yok.