Zanaatkâr Olmasınlar mı?
Bir çocuğun elinde bir fırça, bir tornavida ya da bir dikiş iğnesi tuttuğunu ancak diş buğdaylarında görüyoruz ama orada bile anne babalar için birincil tercih değil. Oysa zanaat, değeri bilinmeyen bir cevher. Bugün belki gözden kaçan ve geçmişe ait görünen ama aslında geleceğimizi inşa edecek en önemli değerlerden biri Zanaatkârlık. Ancak ne yazık ki, bu değerler, popüler mesleklerin parıltılı görüntüsü karşısında gün geçtikçe silikleşiyor.
Bugün birçok aile ve genç, 'garantili' ve 'popüler' mesleklerin peşinde koşuyor.
Doktor, mühendis, avukat gibi meslekler elbette ki toplum için çok değerli ve gerekli. Ancak bu, hayatın diğer alanlarını ihmal etmemiz anlamına mı geliyor? Oysa ki toplumun Zanaatkârlara, ustalara, el emeği ile üretim yapan yetenekli bireylere de en az bu kadar ihtiyacı var. Marangozluk, seramikçilik, terzilik, demircilik, taş ustalığı… Bunlar geçmişin meslekleri değil, yarının yaratıcı ekonomisinin temel taşları olmalı. Ve usta çırak ilişkisi her zaman değerli.
Ne oldu da elimizin emeğini göz ardı eder hale geldik? Çocuklarımızı neden sadece akademik başarı üzerinden değerlendiriyoruz? Belki de bir çocuğun yeteneği, kitapların arasında değil, ellerinde, gözlerinde gizlidir. Çocuğunuz bir sanatçı olabilir, bir tasarımcı olabilir, mükemmel bir marangoz ya da bir aşçı olabilir. Ama bu potansiyeli görmek ve onu desteklemek bizim elimizde.
Çocuklarımızı yetenekleri doğrultusunda yönlendirebiliriz ama önce toplum olarak zihniyetimizi değiştirmeliyiz. Bir Zanaatkârın emeğine, bilgeliğine ve yaratıcılığına hak ettiği değeri vermeliyiz. Zanaat öğrenmek ya da Zanaatkâr lık yapmak, bir meslek sahibi olmak anlamına gelmiyor mu acaba zihinlerimizde? Zihinlerimizi temizlemeliyiz.
Bu noktada, eğitim sistemimizde de ciddi değişikliklere ihtiyaç var tabii. Sadece teorik bilgi veren değil, çocukların yeteneklerini keşfetmelerine olanak sağlayan programlara yer verilmeli. İş yerinde sadece masa başında oturmayı değil, üretimi, tasarımı, yaratıcılığı teşvik eden bir anlayışı yerleştirmeliyiz.
Unutmayın, her çocuğun dünyayı güzelleştirecek bir yeteneği var. Sadece bu yeteneği keşfetmeleri için fırsatlar yaratmamız gerekiyor. Evet bu bir gereklilik bana kalırsa. Çünkü Zanaatkârlık, sadece geçmişin bir mirası değil, geleceğin bir güvencesi. Çocuklarımızı yetenekleriyle barıştırmalı ve can çekişen zanaatlerimizi de hayata döndürmeliyiz. Mirasımız durmaksızın değerlenecek, yeter ki el verelim.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Test
Gündem
Magazin
Video
