Görüş Bildir

Favorilerinize Ekleyin.

article/comments

Ünlü Şairlerimizin Güçlü Kalemlerinden Güzide Şehrimiz İstanbul İçin Yazılmış En Güzel 19 Şiir

Ünlü Şairlerimizin Güçlü Kalemlerinden Güzide Şehrimiz İstanbul İçin Yazılmış En Güzel 19 Şiir

NoraF - Onedio Üyesi

30.10.2015 - 11:17 Son Güncelleme: 18.07.2022 - 13:16

Kimileri hayatlarını İstanbul'da geçirmiş, kimileri bu şehri hiç görmeden aşık olur gibi sevmiş. Kimileri yazma ilhamını İstanbul'dan alırken, kimileri dizelerinde ona olan özlemine yer vermiş. Birçok şairimizin şiirlerine konu olmuş bu eşsiz şehir. Onedio olarak sizler için hanlarıyla, boğazıyla, vapurlarıyla, köprüleriyle ve birçok nadide semtiyle şairlerimize ilham olan İstanbul hakkında yazılan en güzel şiirleri listeledik!

İçeriğin Devamı Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

1. Yahya Kemal Beyatlı-Başka Bir Tepeden

fullscreen — ''Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!

Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.

Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!

Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,

Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.

Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yada

Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.''

1. Yahya Kemal Beyatlı-Başka Bir Tepeden — ''Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!

Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.

Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!

Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,

Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.

Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yada

Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.''

İçeriğin Devamı Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

2. Orhan Veli Kanık-İstanbul'u Dinliyorum

fullscreen — ''İstanbul'u Dinliyorum

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Önce hafiften bir rüzgar esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyor

Yapraklar ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda

Sucuların hiç durmayan çıngırakları;

İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı;

Kuşlar geçiyor derken

Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;

Ağlar çekiliyor dalyanlarda;

Bir kadının suya değiyor ayakları;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Serin serin Kapalıçarşı,

Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa

Güvercin dolu avlular,

Çekiç sesleri geliyor doklardan

Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı

Başında eski alemlerin sarhoşluğu,

Loş kayıkhaneleriyle bir yalı

Dinmiş lodosların uğultusu içinde.

İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir yosma geçiyor kaldırımdan.

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.

Bir şey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir kuş çırpınıyor eteklerinde.

Alnın sıcak mı, değil mi bilmiyorum;

Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum

Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından

Kalbinin vuruşundan anlıyorum;

İstanbul'u dinliyorum.''

2. Orhan Veli Kanık-İstanbul'u Dinliyorum — ''İstanbul'u Dinliyorum

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Önce hafiften bir rüzgar esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyor

Yapraklar ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda

Sucuların hiç durmayan çıngırakları;

İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı;

Kuşlar geçiyor derken

Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;

Ağlar çekiliyor dalyanlarda;

Bir kadının suya değiyor ayakları;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Serin serin Kapalıçarşı,

Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa

Güvercin dolu avlular,

Çekiç sesleri geliyor doklardan

Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı

Başında eski alemlerin sarhoşluğu,

Loş kayıkhaneleriyle bir yalı

Dinmiş lodosların uğultusu içinde.

İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir yosma geçiyor kaldırımdan.

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.

Bir şey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir kuş çırpınıyor eteklerinde.

Alnın sıcak mı, değil mi bilmiyorum;

Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum

Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından

Kalbinin vuruşundan anlıyorum;

İstanbul'u dinliyorum.''

3. Nurullah Genç-İstanbul ve Sen

fullscreen — ''İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.

Çünkü onun gözleri de en az senin ki karar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi

bana sürgününü gönderiyorsun

dört yanı çevrili bir kale gibi

ne sır umut, ne de sır veriyorsun
gemiler gidiyor, sen gidiyorsun

sulara yansıyor yeşil gözlerin

hüzün dalga dalga, ıssız ve derin

beni İstanbul’a terkediyorsun
sensiz ne şehrayin, ne deniz kalır

gidersin, harabe olur İstanbul

martılar göç eder; sular alçalır

kendini çöllerde bulur İstanbul''
güneşi rengarenk şavkınla gökte

saçlarını tarar iken bulurum

beyazı, gecenin çizgilerinde

ellerini arar iken bulurum
sensiz çözülür mi gül ve mu/amma

yüreğimden hala habersiz misin

adını göklere yazarım amma

mehtabı kaybolur düşlerimin''

3. Nurullah Genç-İstanbul ve Sen — ''İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.

Çünkü onun gözleri de en az senin ki karar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi

bana sürgününü gönderiyorsun

dört yanı çevrili bir kale gibi

ne sır umut, ne de sır veriyorsun
gemiler gidiyor, sen gidiyorsun

sulara yansıyor yeşil gözlerin

hüzün dalga dalga, ıssız ve derin

beni İstanbul’a terkediyorsun
sensiz ne şehrayin, ne deniz kalır

gidersin, harabe olur İstanbul

martılar göç eder; sular alçalır

kendini çöllerde bulur İstanbul''
güneşi rengarenk şavkınla gökte

saçlarını tarar iken bulurum

beyazı, gecenin çizgilerinde

ellerini arar iken bulurum
sensiz çözülür mi gül ve mu/amma

yüreğimden hala habersiz misin

adını göklere yazarım amma

mehtabı kaybolur düşlerimin''

4. Necip Fazıl Kısakürek-Canım İstanbul

fullscreen — ''Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;

Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;

O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;

Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,

Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;

Vatanım da vatanım...

İstanbul,

İstanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;

Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;

Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;

Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare? ..

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;

Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!

İlle İstanbul'da bul!

İstanbul,

İstanbul...
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;

Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir;

Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,

Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?

Cumbalı odalarda inletir ' Katibim'i...
Kadını keskin bıçak,

Taze kan gibi sıcak.

İstanbul,

İstanbul...
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!

Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...

Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,

Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından

Hala çığlıklar gelir Topkapı Sarayından.

Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;

Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...
Gecesi sünbül kokan

Türkçesi bülbül kokan,

İstanbul,

İstanbul...''

4. Necip Fazıl Kısakürek-Canım İstanbul — ''Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;

Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;

O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;

Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,

Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;

Vatanım da vatanım...

İstanbul,

İstanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;

Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;

Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;

Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare? ..

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;

Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!

İlle İstanbul'da bul!

İstanbul,

İstanbul...
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;

Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir;

Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,

Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?

Cumbalı odalarda inletir ' Katibim'i...
Kadını keskin bıçak,

Taze kan gibi sıcak.

İstanbul,

İstanbul...
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!

Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...

Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,

Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından

Hala çığlıklar gelir Topkapı Sarayından.

Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;

Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...
Gecesi sünbül kokan

Türkçesi bülbül kokan,

İstanbul,

İstanbul...''

5. Bedri Rahmi Eyüboğlu-İstanbul Destanı

fullscreen — ''İstanbul deyince aklıma martı gelir

Yarısı gümüş, yarısı köpük

Yarısı balık yarısı kuş

İstanbul deyince aklıma bir masal gelir

Bir varmış, bir yokmuş

İstanbul deyince aklıma Gülcemal gelir

Anadolu’da toprak damlı bir evde

Gülcemal üstüne türküler söylenir

Süt akar cümle musluklarından

Direklerinde güller tomurcuklanır

Anadolu’da toprak damlı bir evde çocukluğum

Gülcemalle gider İstanbul’a

Gülcemalle gelir

İstanbul deyince aklıma

Bir sepet kınalı yapıncak gelir.''

5. Bedri Rahmi Eyüboğlu-İstanbul Destanı — ''İstanbul deyince aklıma martı gelir

Yarısı gümüş, yarısı köpük

Yarısı balık yarısı kuş

İstanbul deyince aklıma bir masal gelir

Bir varmış, bir yokmuş

İstanbul deyince aklıma Gülcemal gelir

Anadolu’da toprak damlı bir evde

Gülcemal üstüne türküler söylenir

Süt akar cümle musluklarından

Direklerinde güller tomurcuklanır

Anadolu’da toprak damlı bir evde çocukluğum

Gülcemalle gider İstanbul’a

Gülcemalle gelir

İstanbul deyince aklıma

Bir sepet kınalı yapıncak gelir.''

İçeriğin Devamı Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

6. Cahit Sıtkı Tarancı-Bahar Sarhoşluğu

fullscreen — ''Yuvası saçakta kalan kırlangıç,

Yavrusu dallara emanet serçe,

Derken camiler üstünde güvercin

Minareler katından geçiyorum

Gökyüzü mahallesi İstanbul’un
Süt beyaz bir martıyım açıklarda

Gemilere ben yol gösteriyorum,

Buğday ve ilaç yüklü gemilere

Bir kanat vuruşta bulutlardayım;

Bir süzülüşte vatanım dalgalar!''

6. Cahit Sıtkı Tarancı-Bahar Sarhoşluğu — ''Yuvası saçakta kalan kırlangıç,

Yavrusu dallara emanet serçe,

Derken camiler üstünde güvercin

Minareler katından geçiyorum

Gökyüzü mahallesi İstanbul’un
Süt beyaz bir martıyım açıklarda

Gemilere ben yol gösteriyorum,

Buğday ve ilaç yüklü gemilere

Bir kanat vuruşta bulutlardayım;

Bir süzülüşte vatanım dalgalar!''

7. İlhan Berk-İstanbul'dan

fullscreen — ''İşte kurşun kubbeler şehri İstanbul’dasın

Havada kaçan bulutların hışırtısı

Karaköy çarşısından geçen tramvayların camlarına yağmur yağıyor

Yenicami, Süleymaniye arkalarını kirli bir göğe vermişler

Hiç kımıldamıyorlar

Ayasofya elleriyle yüzünü kapamış bütün iştahıyla ağlıyor
İnsanlar sokak sokak, çarşı çarşı, ev ev

İnsanlar sırt sırta, omuz omuza verip durmuşlar

Boyunları bükük

Yorgun, asabi, kederli, kindar

Yığın yığın olmuşlar hepsi köprünün açılmasını bekliyor

Bir anda şehrin dört bucağına akacaklar

Bir anda iki ayrı kıtadaki insanlar gibi

Fatihliyle Beşiktaşlı sarmaş dolaş olacaklar''

7. İlhan Berk-İstanbul'dan — ''İşte kurşun kubbeler şehri İstanbul’dasın

Havada kaçan bulutların hışırtısı

Karaköy çarşısından geçen tramvayların camlarına yağmur yağıyor

Yenicami, Süleymaniye arkalarını kirli bir göğe vermişler

Hiç kımıldamıyorlar

Ayasofya elleriyle yüzünü kapamış bütün iştahıyla ağlıyor
İnsanlar sokak sokak, çarşı çarşı, ev ev

İnsanlar sırt sırta, omuz omuza verip durmuşlar

Boyunları bükük

Yorgun, asabi, kederli, kindar

Yığın yığın olmuşlar hepsi köprünün açılmasını bekliyor

Bir anda şehrin dört bucağına akacaklar

Bir anda iki ayrı kıtadaki insanlar gibi

Fatihliyle Beşiktaşlı sarmaş dolaş olacaklar''

8. Turgut Uyar-Bir Gün Sabah Sabah

fullscreen — ''Ver elini Haydarpaşa demişiz,

Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,

Hava hafiften soğuk,

Deniz katran ve balık kokulu

Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,

Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu…

Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,

-Kim o? dersin uykulu sesinle içerden.

Saçların dağınıktır, mahmursundur.

Kim bilir ne güzel görünürsün sevgilim,

Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,

Uykudan uyandırsam seni,

Ki daha sisler kalkmamıştır Haliç’ten.

Fabrika düdükleri ötmededir.''

8. Turgut Uyar-Bir Gün Sabah Sabah — ''Ver elini Haydarpaşa demişiz,

Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,

Hava hafiften soğuk,

Deniz katran ve balık kokulu

Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,

Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu…

Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,

-Kim o? dersin uykulu sesinle içerden.

Saçların dağınıktır, mahmursundur.

Kim bilir ne güzel görünürsün sevgilim,

Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,

Uykudan uyandırsam seni,

Ki daha sisler kalkmamıştır Haliç’ten.

Fabrika düdükleri ötmededir.''

9. Ümit Yaşar Oğuzcan-Üstüme Varma İstanbul

fullscreen — ''Sana geldim, içim ümitlerle dolu

Beni sarhoş etme İstanbul, ne olur

Bir gün ben de eririm caddelerinde

Çürür kemiklerim adım unutulur

Yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcak

Göğü, bulutların, denizlerin kalır

Oynama İstanbul, benimle oynama

Bir gün öldürür beni bu dert, bu kahır

Ezilmiş ellerimin arasında başım

Bu yeryüzünde başka çarem kalmamış

İşte gelip kapılarına dayanmışım

Karşında yıkılmış bir duvar gibiyim

Beni sarhoş etme, başım dönüyor

Üstüme varma İstanbul, kederliyim.''

9. Ümit Yaşar Oğuzcan-Üstüme Varma İstanbul — ''Sana geldim, içim ümitlerle dolu

Beni sarhoş etme İstanbul, ne olur

Bir gün ben de eririm caddelerinde

Çürür kemiklerim adım unutulur

Yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcak

Göğü, bulutların, denizlerin kalır

Oynama İstanbul, benimle oynama

Bir gün öldürür beni bu dert, bu kahır

Ezilmiş ellerimin arasında başım

Bu yeryüzünde başka çarem kalmamış

İşte gelip kapılarına dayanmışım

Karşında yıkılmış bir duvar gibiyim

Beni sarhoş etme, başım dönüyor

Üstüme varma İstanbul, kederliyim.''

10. Yahya Kemal Beyatlı-Siste Söyleniş

fullscreen — ''Birden kapandı birbiri ardınca perdeler…

Kandilli, Göksu, Kanlıca, İstinye nerdeler?
Som zümrüt ortasında, muzaffer, akıp giden

Firûze nehri nerde? Bugün saklıdır, neden?
Benzetmek olmasın sana dünyada bir yeri;

Eylül sonunda böyledir İsviçre gölleri.
Bir devri lanetiyle boğan şâirin “Sis”i.

Vicdan ve ruh elemlerinin en zehirlisi.
Hülyâma bir ezâ gibi aksetti bir daha;

-Örtün! müebbeden uyu! ey şehr! -O bedduâ…
Hayır bu hal uzun süremez, sen yakındasın;

Hâlâ dağılmayan bu sisin arkasındasın.''

10. Yahya Kemal Beyatlı-Siste Söyleniş — ''Birden kapandı birbiri ardınca perdeler…

Kandilli, Göksu, Kanlıca, İstinye nerdeler?
Som zümrüt ortasında, muzaffer, akıp giden

Firûze nehri nerde? Bugün saklıdır, neden?
Benzetmek olmasın sana dünyada bir yeri;

Eylül sonunda böyledir İsviçre gölleri.
Bir devri lanetiyle boğan şâirin “Sis”i.

Vicdan ve ruh elemlerinin en zehirlisi.
Hülyâma bir ezâ gibi aksetti bir daha;

-Örtün! müebbeden uyu! ey şehr! -O bedduâ…
Hayır bu hal uzun süremez, sen yakındasın;

Hâlâ dağılmayan bu sisin arkasındasın.''

İçeriğin Devamı Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

11. Ziya Osman Saba-İstanbul

fullscreen — ''Seni görüyorum yine İstanbul

Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan

Minare minare, ev ev,

Yol, meydan.

Geliyor Boğaziçi’nden doğru

Bir iskeleden kalkan vapurun sesi,

Mavi sular üstünde yine

Bembeyaz Kızkulesi.

Bir yanda, serin sabahlarla beraber,

Doğduğum kıyılar: Beşiktaşım.

Baktıkça hep, semt semt, yer yer,

Beş yaşım, on beş yaşım, ah yirmi yaşım!

Durmuş bir tepende okuduğum mektep,

Askerlik ettiğim kışladır ötesi.

Bir gün bir kızını benim eden

Evlendirme dairesi.

Benim de sayılmaz mı oralar?

Elimi tutar gibi iki yanımdan,

Babamın yattığı Küçüksu,

Anamın toprağı Eyüpsultan.

Önümde, açık kollarıyla Boğaz,

Çengelköy’den aktarma Rumelihisarı.

İstanbul, İstanbul’um benim.''

11. Ziya Osman Saba-İstanbul — ''Seni görüyorum yine İstanbul

Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan

Minare minare, ev ev,

Yol, meydan.

Geliyor Boğaziçi’nden doğru

Bir iskeleden kalkan vapurun sesi,

Mavi sular üstünde yine

Bembeyaz Kızkulesi.

Bir yanda, serin sabahlarla beraber,

Doğduğum kıyılar: Beşiktaşım.

Baktıkça hep, semt semt, yer yer,

Beş yaşım, on beş yaşım, ah yirmi yaşım!

Durmuş bir tepende okuduğum mektep,

Askerlik ettiğim kışladır ötesi.

Bir gün bir kızını benim eden

Evlendirme dairesi.

Benim de sayılmaz mı oralar?

Elimi tutar gibi iki yanımdan,

Babamın yattığı Küçüksu,

Anamın toprağı Eyüpsultan.

Önümde, açık kollarıyla Boğaz,

Çengelköy’den aktarma Rumelihisarı.

İstanbul, İstanbul’um benim.''

12. Orhan Veli Kanık-Bir Garip Orhan Veli

fullscreen — ''İstanbul’da Boğaziçi’nde

Bir garip Orhan Veli’yim

Veli’nin oğluyum

Tarifsiz kederler içindeyim
Rumeli Hisarı’na oturmuşum

Oturmuş da bir türkü tutturmuşum
İstanbul’un mermer taşları

Başıma da konuyor martı kuşları

Gözlerimden boşanır hicran yaşları

Edalım…

Senin yüzünden bu halim.
İstanbul’un orta yeri sinema

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama

El konuşurmuş, görüşürmüş bana ne
Sevdalım…

Boynuna vebalim
İstanbul’da, Boğaziçi’ndeyim

Bir garip Orhan Veli’yim.''

12. Orhan Veli Kanık-Bir Garip Orhan Veli — ''İstanbul’da Boğaziçi’nde

Bir garip Orhan Veli’yim

Veli’nin oğluyum

Tarifsiz kederler içindeyim
Rumeli Hisarı’na oturmuşum

Oturmuş da bir türkü tutturmuşum
İstanbul’un mermer taşları

Başıma da konuyor martı kuşları

Gözlerimden boşanır hicran yaşları

Edalım…

Senin yüzünden bu halim.
İstanbul’un orta yeri sinema

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama

El konuşurmuş, görüşürmüş bana ne
Sevdalım…

Boynuna vebalim
İstanbul’da, Boğaziçi’ndeyim

Bir garip Orhan Veli’yim.''

13. Atilla İlhan-İstanbul Ağrısı

fullscreen — ''Kanatları parça parça bu ağustos geceleri

yıldızlar kaynarken

şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen

sen

eğer yine İstanbul'san

yine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
pancak pancak şiirler tüküreceğim

demek yine ben

limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor

kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler

yahudi sokaklarını aydınlatan telaviv şarkıları

mavi asfaltlara çökmüş

diz bağlıyor

eğer sen yine İstanbul'san

kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan

sirkeci garı'nda tren çığlıklarıyla bıçaklanıp

intihar dumanlari içindeki haydarpaşa'dan

anadolu üstlerine bakıp bakıp

ağlayan

sen eğer yine İstanbul'san

aldanmıyorsam

yakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsa

kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

yine senin emrindeyim

utanmasam

gozlerimi damla damla kadehime damlatarak

kendimi yani şu bildigim attila ilhan'i

zehirleyebilirim
sonbahar karanlıkları tuttu tutacak

tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor

imtihan çığlıkları yükseliyor üniversite'den

tophane iskelesi'nde diesel kamyonları sarhoş

direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şoförler

uykusuz dalgalanıyor
ulan İstanbul sen misin

senin ellerin mi bu eller

ulan bu gemiler senin gemilerin mi

minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında

liman liman götüren

ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi

akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar

neden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyor

antenlerinden

neden

peki İstanbul ya ben

ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy

gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu abbas

ya benim kahrım

ya senin ağrın

ağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın

çaresiz zehirle kusan çılgın bir yılan gibi

burgu burgu içime boşalttığın

o senin ağrın

o senin
eğer sen yine İstanbul'san

yanılmıyorsam

koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim

sicilyalı balıkçılara marsilyalı dok işçilerine

satır satır okumak istediğim

sen

eğer yine İstanbul'san

eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim
ulan yine sen kazandın İstanbul

sen kazandın ben yenildim

kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

yine emrindeyim

ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa

parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam

hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa

yanılmıyorsam

sen eğer yine İstanbul'san

senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar

gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan

bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir
ulan bunu sen de bilirsin İstanbul

kaç kere yazdım kimbilir

kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken

1949 eylül'ünde birader mırc ve ben

sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık

sana taptık ulan

unuttun mu

sana taptık.''

13. Atilla İlhan-İstanbul Ağrısı — ''Kanatları parça parça bu ağustos geceleri

yıldızlar kaynarken

şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen

sen

eğer yine İstanbul'san

yine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
pancak pancak şiirler tüküreceğim

demek yine ben

limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor

kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler

yahudi sokaklarını aydınlatan telaviv şarkıları

mavi asfaltlara çökmüş

diz bağlıyor

eğer sen yine İstanbul'san

kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan

sirkeci garı'nda tren çığlıklarıyla bıçaklanıp

intihar dumanlari içindeki haydarpaşa'dan

anadolu üstlerine bakıp bakıp

ağlayan

sen eğer yine İstanbul'san

aldanmıyorsam

yakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsa

kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

yine senin emrindeyim

utanmasam

gozlerimi damla damla kadehime damlatarak

kendimi yani şu bildigim attila ilhan'i

zehirleyebilirim
sonbahar karanlıkları tuttu tutacak

tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor

imtihan çığlıkları yükseliyor üniversite'den

tophane iskelesi'nde diesel kamyonları sarhoş

direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şoförler

uykusuz dalgalanıyor
ulan İstanbul sen misin

senin ellerin mi bu eller

ulan bu gemiler senin gemilerin mi

minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında

liman liman götüren

ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi

akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar

neden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyor

antenlerinden

neden

peki İstanbul ya ben

ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy

gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu abbas

ya benim kahrım

ya senin ağrın

ağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın

çaresiz zehirle kusan çılgın bir yılan gibi

burgu burgu içime boşalttığın

o senin ağrın

o senin
eğer sen yine İstanbul'san

yanılmıyorsam

koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim

sicilyalı balıkçılara marsilyalı dok işçilerine

satır satır okumak istediğim

sen

eğer yine İstanbul'san

eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim
ulan yine sen kazandın İstanbul

sen kazandın ben yenildim

kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

yine emrindeyim

ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa

parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam

hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa

yanılmıyorsam

sen eğer yine İstanbul'san

senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar

gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan

bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir
ulan bunu sen de bilirsin İstanbul

kaç kere yazdım kimbilir

kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken

1949 eylül'ünde birader mırc ve ben

sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık

sana taptık ulan

unuttun mu

sana taptık.''

14. Oktay Rıfat Horozcu-İstanbul Şiirinden

fullscreen — ''İstanbul'un üstüne güneş doğdu,

Çıktı silkinerek gecenin içinden,

Kız gibi minareleriyle Süleymaniye,

Sultanahmet, Sultan selim, Fatih camileri.
Türbeler, çeşmeler, sebiller

Aldılar aydınlıkta yerlerini.

Şakımaya başladı bülbül gibi

Bağdat köşkünün çinileri;

Hepsi de alın teri,

Hepsi de el emeği.

Bir yaprak düştü döne döne şadırvana;

Bir kumru su içti şadırvandan.

Üsküdar'ın fakir evleri göründü uzaktan

En arkada Çamlıca tepeleri.''

14. Oktay Rıfat Horozcu-İstanbul Şiirinden — ''İstanbul'un üstüne güneş doğdu,

Çıktı silkinerek gecenin içinden,

Kız gibi minareleriyle Süleymaniye,

Sultanahmet, Sultan selim, Fatih camileri.
Türbeler, çeşmeler, sebiller

Aldılar aydınlıkta yerlerini.

Şakımaya başladı bülbül gibi

Bağdat köşkünün çinileri;

Hepsi de alın teri,

Hepsi de el emeği.

Bir yaprak düştü döne döne şadırvana;

Bir kumru su içti şadırvandan.

Üsküdar'ın fakir evleri göründü uzaktan

En arkada Çamlıca tepeleri.''

15. Sunay Akın-At Kokusu

fullscreen — ''Son evi gösterin bana İstanbul'da

vapur sesinin duyulduğu

ki kapısını çalıp

söyleyeyim içindekilere

daha çok kedi yavrusu ezilsin diye

eski iskeleleri

sahil yoluyla ayırdıklarını

denizden
Karşılığında ben de size

kanaryası ölüp

kuaför salonuna dönüşmeyen

kaç mahalle berberinin

kaldığını söylerim

ya da kaç fötr şapkanın

tutsak olduğunu

köhne bir konağın

askısında
Kaç faytoncunun

artık taksicilik yaptığını da bilirim

ama söylemem

onu da siz bulun

dikiz aynasına takılı boncuklardaki

at kokusundan.''

15. Sunay Akın-At Kokusu — ''Son evi gösterin bana İstanbul'da

vapur sesinin duyulduğu

ki kapısını çalıp

söyleyeyim içindekilere

daha çok kedi yavrusu ezilsin diye

eski iskeleleri

sahil yoluyla ayırdıklarını

denizden
Karşılığında ben de size

kanaryası ölüp

kuaför salonuna dönüşmeyen

kaç mahalle berberinin

kaldığını söylerim

ya da kaç fötr şapkanın

tutsak olduğunu

köhne bir konağın

askısında
Kaç faytoncunun

artık taksicilik yaptığını da bilirim

ama söylemem

onu da siz bulun

dikiz aynasına takılı boncuklardaki

at kokusundan.''

İçeriğin Devamı Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

16. Behçet Necatigil-Barbaros Meydanı

fullscreen — ''Biliyorum, ayıp ve manasız

Ama peşlerinden gidiyorum

Gezmeye çıktıkları vakit

Ana kız.
Utanır da belki

Anasının sırtındaki

Yeldirmeden,

Kız bir adım önde gider

Sezdirmeden.
Beşiktaş'ta Barbaros Meydanı

Sağı anıt, solu türbe

Ortası kare şeklinde,

Parkıdır yoksulların

Bilhassa yaz ayları.
Fidanların, mezarların önünde

Yontulu taşlar çepçevre,

Yer yer banklar konulmuş,

Meydana dolmuş millet,

Sıra sıra oturmuş.

Ah genç kız kalbi,

Sıralara bakar elbet.
Meydanın ilersi deniz kıyısı

Karaya çekilmiş kayıklar,

İskele gazinosu yanda

Sulara dökülmüş ışıklar,

Üsküdar şu karşısı.
O nemli topraklara

Ana çöker yorgun argın,

Kalmış gözü arkada

Kendi ayakta kızın.
En gürültülü şarkılar

Çalarken plakta,

Onlar orda oturur

Denize bakarlar.

Avunmaya muhtaç bu gençlik

Ey kız anası ihtiyarlar,

Ey denizlerden esen serinlik.''

16. Behçet Necatigil-Barbaros Meydanı — ''Biliyorum, ayıp ve manasız

Ama peşlerinden gidiyorum

Gezmeye çıktıkları vakit

Ana kız.
Utanır da belki

Anasının sırtındaki

Yeldirmeden,

Kız bir adım önde gider

Sezdirmeden.
Beşiktaş'ta Barbaros Meydanı

Sağı anıt, solu türbe

Ortası kare şeklinde,

Parkıdır yoksulların

Bilhassa yaz ayları.
Fidanların, mezarların önünde

Yontulu taşlar çepçevre,

Yer yer banklar konulmuş,

Meydana dolmuş millet,

Sıra sıra oturmuş.

Ah genç kız kalbi,

Sıralara bakar elbet.
Meydanın ilersi deniz kıyısı

Karaya çekilmiş kayıklar,

İskele gazinosu yanda

Sulara dökülmüş ışıklar,

Üsküdar şu karşısı.
O nemli topraklara

Ana çöker yorgun argın,

Kalmış gözü arkada

Kendi ayakta kızın.
En gürültülü şarkılar

Çalarken plakta,

Onlar orda oturur

Denize bakarlar.

Avunmaya muhtaç bu gençlik

Ey kız anası ihtiyarlar,

Ey denizlerden esen serinlik.''

17. Özdemir Asaf-Boğaz Gezintisi

fullscreen — ''Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında.

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!
Vapurlar değil, Boğaz'dan geçen:

Boğaz'dan yalılar geçiyor.

Toplamış sulardan eteklerini,

Odasına çekilen bir saraylı gibi

Yalılar gelmeyen âlemlerine gidiyor

Bırakıp bu sessiz gecelerini.
Çekip almış kuşların kanadlarından rüzgârını

Asırlık rüyalarında yalılar.

Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış.

Saz sesleri gelmeyor kıyılarından.

Ne geçen yazlardan haber var,

Ne gelecek baharlardan.

Kimbilir kaç deniz geçmiş uykularından...
Başbaşa kalmış iki Hisar

Beklemekte sönük sahilleri.

Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar

Kıyılarından geçen balıklara.

O balıklar ki, dedeleri

Şarkılarla beslenmişti geceleri.

Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar

Dalgalarda son oltanın yemleri..
Bir zamanlar şen yaşamış yalılar

Işıklı bir ziyafet sofrasında.

Renklerini deniz almış götürmüş,

Küllerini alev alıp savurmuş.

Deniz kenarında denizsiz kalmışlar.

Ortaklığı ayrılmış kıt'aların.

Anadolu günden güne Rumeliye küsmüş
Bugün biz değiliz bakan yalılara;

Yalılar boynu eğik bize bakıyor.

Biz değiliz sarkan hatıralara

Göğüs gererek dalgalara.

Yalılar bir hayâl için denize sarkıyor

Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor.
Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtab, çamlar altında.

Yıldızlar, mehtab, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Geçip gitmiş.''

17. Özdemir Asaf-Boğaz Gezintisi — ''Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında.

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!
Vapurlar değil, Boğaz'dan geçen:

Boğaz'dan yalılar geçiyor.

Toplamış sulardan eteklerini,

Odasına çekilen bir saraylı gibi

Yalılar gelmeyen âlemlerine gidiyor

Bırakıp bu sessiz gecelerini.
Çekip almış kuşların kanadlarından rüzgârını

Asırlık rüyalarında yalılar.

Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış.

Saz sesleri gelmeyor kıyılarından.

Ne geçen yazlardan haber var,

Ne gelecek baharlardan.

Kimbilir kaç deniz geçmiş uykularından...
Başbaşa kalmış iki Hisar

Beklemekte sönük sahilleri.

Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar

Kıyılarından geçen balıklara.

O balıklar ki, dedeleri

Şarkılarla beslenmişti geceleri.

Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar

Dalgalarda son oltanın yemleri..
Bir zamanlar şen yaşamış yalılar

Işıklı bir ziyafet sofrasında.

Renklerini deniz almış götürmüş,

Küllerini alev alıp savurmuş.

Deniz kenarında denizsiz kalmışlar.

Ortaklığı ayrılmış kıt'aların.

Anadolu günden güne Rumeliye küsmüş
Bugün biz değiliz bakan yalılara;

Yalılar boynu eğik bize bakıyor.

Biz değiliz sarkan hatıralara

Göğüs gererek dalgalara.

Yalılar bir hayâl için denize sarkıyor

Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor.
Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtab, çamlar altında.

Yıldızlar, mehtab, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Geçip gitmiş.''

18. Sezai Karakoç-Denizin Kentini Yaktım

fullscreen — ''Denizin kentini yaktım

Vızıldayıp duran kafamın ortasında

Denizin kentini yaktım

Hurma şırıltılarıyla
Denizin kentini yaktım

Beni çocukluğumdan koparan

Denizin kentini yaktım

Bir kent kadın kabuklarından
Denizin kentini yaktım

Miras kalmış bir alevle

Denizin kentini yaktım

Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle
Tanrıyı anarak kalbi atan

Cami sütunları boğdu

Sararmış gözyaşlarıyla

Kararmış denizin kentini
İstanbul ey sevgili şehir

Dön dön karadan gelen sesime

Son veren zaman yatırında

Denizden getirilen biçimine.''

18. Sezai Karakoç-Denizin Kentini Yaktım — ''Denizin kentini yaktım

Vızıldayıp duran kafamın ortasında

Denizin kentini yaktım

Hurma şırıltılarıyla
Denizin kentini yaktım

Beni çocukluğumdan koparan

Denizin kentini yaktım

Bir kent kadın kabuklarından
Denizin kentini yaktım

Miras kalmış bir alevle

Denizin kentini yaktım

Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle
Tanrıyı anarak kalbi atan

Cami sütunları boğdu

Sararmış gözyaşlarıyla

Kararmış denizin kentini
İstanbul ey sevgili şehir

Dön dön karadan gelen sesime

Son veren zaman yatırında

Denizden getirilen biçimine.''

19. Aşık Veysel Satıroğlu-Sevgisi İçimde

fullscreen — ''Sevgisi içimde yaşayıp duran

Nazlı güzellerin şirin İstanbul

Hayali kafamda hükümler süren

Görmez gözlerime görün İstanbul
Ortasında deniz kenarlar kara

Bu dünyada cennet olmuş kullara

Mehtapta sandallar ne hoş manzara

Sahildir yayladır yerin İstanbul
Gemilerin gelir peşi peşine

Şöhretin yayılmış hudut dışına

Ayrı bir güzellik başlı başına

Sevgi muhabbetin derin İstanbul
Fatih Mehmet Sultan temeli kurdu

Ondan sonra oldu Türklerin yurdu

Edirne'den gelen o büyük ordu

Ayyıldız bayraktır nurun İstanbul
Denizler kilidi boğazların var

Dünyaya haykıran avazların var

Yılmaz Türk Ordusu şahbazların var

Ferah tut gönlünü serin İstanbul
Dünya güzelliği sendedir mevcut

Hususi özenmiş yaratmış Mabut

Herkesin gönlünde vardır bir maksut

Halis Türk maksadın varın İstanbul
Edipler şairler yetişmiş sende

Ehli aşklar yanmış tutuşmuş sende

Bir aciz kimseyim Veysel'im ben de

Seversen olayım yarin İstanbul.''

19. Aşık Veysel Satıroğlu-Sevgisi İçimde — ''Sevgisi içimde yaşayıp duran

Nazlı güzellerin şirin İstanbul

Hayali kafamda hükümler süren

Görmez gözlerime görün İstanbul
Ortasında deniz kenarlar kara

Bu dünyada cennet olmuş kullara

Mehtapta sandallar ne hoş manzara

Sahildir yayladır yerin İstanbul
Gemilerin gelir peşi peşine

Şöhretin yayılmış hudut dışına

Ayrı bir güzellik başlı başına

Sevgi muhabbetin derin İstanbul
Fatih Mehmet Sultan temeli kurdu

Ondan sonra oldu Türklerin yurdu

Edirne'den gelen o büyük ordu

Ayyıldız bayraktır nurun İstanbul
Denizler kilidi boğazların var

Dünyaya haykıran avazların var

Yılmaz Türk Ordusu şahbazların var

Ferah tut gönlünü serin İstanbul
Dünya güzelliği sendedir mevcut

Hususi özenmiş yaratmış Mabut

Herkesin gönlünde vardır bir maksut

Halis Türk maksadın varın İstanbul
Edipler şairler yetişmiş sende

Ehli aşklar yanmış tutuşmuş sende

Bir aciz kimseyim Veysel'im ben de

Seversen olayım yarin İstanbul.''

BONUS

Yorumlar ve Emojiler Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam

Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!

NoraF

Tüm içerikleri

right-dark

BU İÇERİĞE EMOJİYLE TEPKİ VER!

647

407

204

192

183

130

120

Yorumlar Aşağıda chevron-right-grey

chevron-right-grey

Reklam