Kaliteli Sinema Nasıl Öldü? Katil, Dizi Sektörü mü?

Merhaba sevgili okuyucularım. Bundan önceki yazımı okuyup uzunluğundan şikayet edenler oldu. Ancak sizi daha fazla üzmek zorundayım. Belki de Onedio tarihinin en uzun içeriğini okuyacaksınız. Ve sevgili Onedio'nun robotları sizin için şöyle bir güzellik yapmış: hemen başlığın altında bu içerik için ne kadar zaman ''harcayacağınızı'' size söylüyorlar. 

Şimdi gelelim asıl meselemize: Diziler, kaliteli sinema filmlerini nasıl yiyip bitirdi? 

İkinci uyarımı da yapayım: Bu içerik içerisinde adı geçen şirketlerin hiçbiri, ne yazık ki, bana en ufak bir ödeme yapmadı. Kendilerini övüyorsam, tamamen kendi isteğimledir. Hadi başlayalım.

Kahramanların herhangi bir gelişimi söz konusu değil. Aksiyon sahneleri arasındaki tüm konuşmalar, sadece köprü görevi görüyor. Laflarını bitirseler de kavga başlasa diye bekliyorsunuz. Filmin baş kahramanlarından Otizimli çocuğun hastalığı bile onun önemli bir özelliği gibi değil, sadece uzaylının onu avlaması için bir bahane gibi. Babası da tabii ki oğlunu koruyacak. Yani filmde organik herhangi bir şey yok. Her olay, uzaylı ile bir sonraki randevuyu ayarlamak için bir bahane sadece. Oysa orijinal Predator öyle miydi? Tamam kabul, efektler daha zayıftı, evrim biyologları filmde yoktu, özel kostümler yoktu ama filmde bir ilerleme vardı. 

Tamam, bunların ikisi de blockbuster, filmlerden bir beklentim yok. Askerler uzaylıya karşı ve sonunda insan kazanıyor. Ama ilkini bir hatırlayalım. Filmin kahramanları (askerler) ile birlikte biz izleyiciler, kademeli olarak canavarı tanıyorduk. Öldürülen her askerle birlikte geriye kalanlar canavarla ilgili bazı ipuçları elde ediyordu. Bu da direkt olarak bir sonraki hamlelerini etkiliyordu. Sonunda da sayın valimiz yenilmez olduğu düşünülen uzaylıyı yeniyordu. Yani, özel efektlerle anlatım bir arada ilerliyordu. Yenisinde ise bu öğelerin hiçbiri yok. Sadece iyi bir trailer çıkaracak kadar güzel efektler var.

Yukarıda yazdıklarımı dikkatle okuyup şunu diyenler olacaktır: ''Zaten sanat git gide kötüye gidiyor. Çimenler eskiden daha yeşildi.'' Ancak bu argümanın karşısında da her zaman şu durur: Tarih, bize her zaman üretilenlerin az bir kısmını ulaştırır. Bu da genellikle dönemin en önemli eserleri olur. Kıyasladığımızda ise eskinin en iyileri ile şimdinin en kötülerini kıyaslarız. 

Ancak ben yine de günümüzün devasa bütçeli filmlerinin sanat anlayışıma az da olsa katkıda bulunacaklarından şüpheliyim. Oysa blockbuster dahi olsa, eski filmler bunu sıklıkla yapabiliyor. 

Tamam, Mad Max gibi başarılı aksiyon filmleri, ya da La La Land gibi hem ruhumuzu okşayan hem de gişe başarısı gösteren filmler oluyor ama bunların sayısı oldukça az. Ve ne yazık ki, bunlar film stüdyolarının iştahını bir Avangers kadar kabartmıyor. Çünkü Avangers 2 milyar doları aşkın bir gişe hasılatı yapıyorken, Mad Max sadece 380 milyona yaklaşabiliyor.

Rakamlar böyleyken film stüdyolarının sevabına film yapmasını bekleyemiyoruz haliyle. Onlar da bize hikaye satmıyor artık. Görsel efekt satıyor. Peki hikayeye daha fazla ihtiyacımız varken neden görsel efekte daha fazla para harcıyoruz?

Game of Thrones, Breaking Bad gibi dizilerin kültüre etkileri, sinema filmlerinin verdiği etkiyi çoktan aştı. Kahramanların etrafında gelişen hikayelerin tadından yenmiyor. Onları konuşuyor, onlarla yatıp kalkıyoruz. Etrafımızdaki insanları bu dizilerdeki kahramanlarla kıyaslıyoruz artık. Sinemayla ise bu git gide daha az oluyor. Sinemayla ilgili artık sadece teknolojik gelişmeleri konuşuyoruz. En yeni kameralar nerede kullanıldı, özel efektlere kaç para harcandı, en iyi sinema salonu nerede, 85 lira bilete verilir mi vs. 

Yeni Mission İmpossible filminde Tom Cruise'un gerçekten uçaktan atlamış olması bile kimseyi heyecanlandırmıyor artık. Kendimi yine tekrar edeceğim ama filmdeki her olay bir sonraki aksiyon sahnesine geçmek için bir bahane sadece. Tüm bu sahnelerin arasında bir mantık kurmaya çalışınca da, kendini eksik hissediyorsun. Yine bir şeyleri kaçırdığını sanıyorsun. 

Bu zincir son dönemde çıkan bütün aksiyon filmlerinde var.

Kabaca sormak gerekirse: İnsanlar, Hollywood'un bize sunduğu bu b..ktan bir gün yorulacak mı? Yeni bir kriz doğup, yeni bir Yönetmen Rönesans'ına neden olacak mı? Sanırım HAYIR. Streaming servisleri pazarı büyük bir iştahla yutuyorlar. Netflix neredeyse her şeye sponsor oluyor. En klas dizilerden, en ufak yönetmen filmlerine. Amazon, Woody Allen'a dükkanın anahtarını verdi. Tamam, kimse Hızlı ve Öfkeli'nin yeni filmini kaçırmak istemez ama evinde de Woody Allen filmini izler. 

İnternet, kullanıcılara yeni davranış biçimleri kazandırdı. Artık herkes kendi tarzına göre içerikler tüketiyor ve bu ivme daha uzun süre boyunca devam edecek gibi görünüyor. 

Okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim.

Bana ilham kaynağı olan arkadaşım Anoir'ı da kaynak olarak göstermemek ayıp olur. 

İyi ki varsınız!