Hey Gidi Günler! Bu Anlattıklarımızı Sadece 90'lı Yıllarda Ramazan Yaşayanlar Hatırlayacak
11 ayın sultanı ramazan bir kez daha geldi çattı derken onu da yavaş yavaş uğurluyoruz. Yakında gelecek olan bayram ile birlikte uzun bir tatil yapacağız. Bu tatil öncesinde sizler için 90'lı yıllara giderek bir ramazan nostaljisi yaşayacağız.
Ramazan 90'lı yılların başında 2010'lu yıllara nazaran daha kolay geçiyordu. Zira iftar ve imsak vakitleri çok daha yakın vakitlerdeydi.
Yukarıdaki takvim yaprağına bakarsanız İstanbul'da akşam ezanı 17:10'da iken imsak da 05:33'te. 12 saate yakın tutulan oruç ile çok da zorlanmazdık. Bir de zamanı şimdiki gibi akıllı telefonlardan değil de takvim yapraklarından takip ederdik :)
Şimdilerde internet sayesinde ulaşabildiğimiz tüm bilgilere önceden parça parça takvim yapraklarının arkasından ulaşırdık.
Her türlü bilgi de vardı hani :) Kimisi ansiklopedi gibi tüm yılın yaprak arkası bilgilerini okur, genel kültürünü zenginleştirirdi. Hele ki ramazan zamanı saatler geçmiyor diyenler için çok iyi aktiviteydi :)
İşi bir nokta ileriye götürüp ansiklopedilere sarardık.
Yurdun dört bir yanında pek çok evin önünde, mahallede Broadway ve Toros görmek mümkündü. Yanına 80'li yılların sonundaki o popüler 124 ve 131'leri de ekleyelim tabii.
Neredeyse komşudan yedek parça isteyecek bir konumda olan ülke düşünün. 😁 Evin genç çocukları da arabayı kaçırmak için az uğraşmamıştır hani. Özellikle de oruçken geçmeyen zamanı hızlı tüketmek için fazlasıyla adrenalin dolu bir çözüm.
TV'de yine iftar programı olurdu, TRT'yi takip ederdik. Programlardaki konukların ve sunucuların diksiyonları da gözden kaçmazdı. Konuklar ise sürekli değişirdi.
İftar ezanı daha erken okunduğu için teravih de erken olurdu, camiler daha kalabalık olur, insanlar iftar sonrasında namazdan sonra sohbet etmek için toplanırdı.
Kahvehaneler dolup taşardı.
Şu telefonları hatırlamayanlar var mı? Hani ramazanda komşuları arayıp çağırırdık.
İletişim imkanı zayıf olduğu için namaza çıkan babalarımızın, kardeşlerimizin ne zaman döneceğini onlara sorarak öğrenirdik. Şimdiki gibi telefonlar yoktu. Annelerimiz de komşuları çağırmak için bir telefon açarlardı, takır tukur dönen eski telefonları kullanarak.
Yeni teknolojilerden de geri kalmazdık hani. 90'lı yılların sonuna doğru yaygınlaşacak olan cep telefonları herkesin ilgisini çekerdi.
İftar öncesi pide kuyrukları tabii ki olmazsa olmazdı. Evin küçüğüne görev verilir ve iftardan önce pide alıp gelmesi beklenirdi.
O pide kuyruğundaki ekmek kokusu var ya... Orucu bozmamak için bin bir takla atılırdı.
İftarı açmak için top atışını ve ezanı beklerdik.
Şimdilerde çeşitli mobil uygulamalar, televizyonlar sağ olsun çok bir şeye gerek kalmıyor.
Siyasiler yine gündelik hayatta çok fazla yer kaplardı. İftar masasında her gün gelen yeni zamlar, geçim kaygısı ve hayat zorluğu konuşulurdu.
90'lı yıllardaki koalisyonlar, ekonomik krizler ve sıkıntıların üzerine sürekli pompalanan Avrupa Birliği haberleri de heyecanlandırırdı. Cumartesi pazar günlerinde babaların vazgeçilmezi olan gazete okuma merasimini izler, ondan sonra hemen biz dalardık okumaya.
İftardan sonra TV'ye dalardık. Dizilerde ramazana özel bölümler de olurdu tabii.
Hey gidi Kaygısızlar...
Ya da şehirde eğlenceler düzenlenir onlara giderdik.
(Görsel temsilidir)
Ramazan ve ünlülerin yaptıklarını da gazetelerden takip ederdik.
Gazeteler bayram öncesi şeker bile dağıtırdı. Bayilere koşardık.
Gazetelerle alınan fantastik ürünler hepimizin dört gözle beklediği şeylerdi. Ramazanda bile!
Annelerimiz de bayramda misafir gelecek diye bol bol tatlı yapardı.
Almanya'dan kuzenler, İstanbul'dan amca çocukları derken ev daha da bereketlenir ve tüm hazırlıklar tamamlanırdı. Almanya'dan gelen misafirlerin BMW, Mercedes arabaları incelenirdi. Mahalleler yabancı plakalarla dolardı.
Hey gidi günler!
Yorum Yazın
okurken içime huzur doldu ama bir yandan da hüzünlendim... 90'lar ve 2000'ler çok güzeldi, çok saf ve çok temizdi
😢😢 Ne güzel günlerdi, karstaydim sobamiz yanıyordu, sobanın etrafında taşla oyun oynardık tv açıktı nasıl merakla izlerdik ordakileri, oraya nasıl giriyorla... Devamını Gör
7 8 yaşındayken sahurda pide almaya gönderilirdim. gecenin o yarısında korkmadan giderdik. şimdi çocukları evden biz olmadan dışarı gönderemiyoruz. bir de me... Devamını Gör