'Hayvanat Bahçeleri Kapatılmalı mı?' Tartışması İnsanları İkiye Böldü
Günümüzde hayvanat bahçeleri büyük bir argüman konusu. Birçok kişi böyle yerlerin var olmaması gerektiğini savunurken bazıları ise pragmatik uygulamaların gerekliliğinden yakınıyor. Gelin beraber inceleyelim.
Binlerce yıl boyunca insanlar, vahşi hayvanları sınırlı alanlarda sergilemiştir.
Vahşi hayvanların ilk kez sergilenmesi yaklaşık olarak M.Ö 2500 yılında, Mezopotamya ve Mısır hükümdarları tarafından yapılmıştır.
Modern hayvanat bahçeleri, 18. yüzyıl ve Aydınlanma Çağı sırasında zoolojiye, hayvan davranışları ve anatomisine olan bilimsel ilginin artmasıyla gelişmeye başlamıştır.
İlk hayvanat bahçeleri pek de hoş yerler değildi. Hayvanlar, yeşillikten yoksun küçük kafeslerde tutulurdu.
Hayvanların neye ihtiyaç duydukları hakkında çok az bilgiye sahip olan kişiler yüzünden birçok hayvan oldukça hızlı bir şekilde ölmüştür.
Bugünse, özellikle ABD'deki akredite hayvanat bahçelerinde ve başka yerlerde, durum daha iyi.
Örneğin, primatlar, küçük kafeslerden, doğaya uygun ve bazen yarı serbest dolaşabilecekleri tasarımlara geçtiler. Ancak bu yeterli mi?
Hayvanat bahçelerini savunan birçok argüman bulunuyor.
Böylesine pragmatik uygulamalara ihtiyaç duyulduğunu söyleyenlerin genellikle kendini desteklemek için bazı önemli noktaları var.
İlk olarak hayvanat bahçeleri, insanları ve hayvanları bir araya getirerek insanları eğitir ve doğaya olan ilgiyi arttırır.
Hayvanat bahçeleri, tehlike altındaki türleri, kaçak avcılardan, yaşam alanı kaybından, açlıktan ve yırtıcılardansa güvenli bir ortama getirerek korur.
Birçok hayvanat bahçesinde tehlike altındaki türler için üreme programları vardır. Doğada, bu bireylerin eş bulmakta ve üremekte zorlanabilirler.
Hayvanat bahçeleri hayvanlara sıkılmayacakları büyük alanlar sağlayarak onların mutlu olmasını sağlar.
Hayvanat bahçeleri doğru yönetildiğine yaralı ve doğada hayatta kalamayacak hayvanlar için bir kurtuluş yolu olabilir.
Bu hayvanlar hayvanat bahçesinde tedavi edilir ve güvenli bir şekilde yaşayabilir.
Buna rağmen hayvan bahçelerine karşı birçok eleştiri de bulunuyor.
En çok göze çarpan eleştiri noktalarını beraber inceleyelim.
Hayvan haklarını düşünürsek, insanların diğer hayvanları üretme, yakalama ve hapsetme hakkı yoktur.
Hatta bu türler tehlike altında olsa bile bu kabul edilemez. Tehlike altındaki bir türün üyesi olmak, hayvanların daha az hakka sahip olması anlamına gelmez.
Kafesleri ne kadar iyi olursa olsun kafeste tutulan hayvanlar sıkılıcaktır.
Ne kadar insancıl olursa olsun hiçbir kafes hayvanların, vahşi doğadaki özgürlükleri ile kıyaslanamaz.
Bebek hayvanlar, hayvanat bahçesine ziyaretçi ve para getirse de bu hayvanların üretilmesi kabul edilemez.
Hayvanların fazla ürediği durumlarda bu yavrular başka hayvanat bahçelerine ve hatta avcılara bile satılabilir. Bu da oldukça insanlık dışıdır.
Doğal ortamından ayrılan hayvanlar asla vahşi hayattaki gibi yaşayamazlar.
Türleri ile bağı kopar ve bazenleri asla geri dönemezler.
İlla hayvan görmek istiyorsanız safarilere katılarak hayvanları doğal yaşam alanlarında görebilirsiniz.
Hayvanat bahçelerinin varlığı yasadışı hayvan ticaretini teşvik ediyor olabilir.
Hayvanat bahçelerine satmak üzere hayvanlar doğal ortamlarından kaçırılıyor veya kasten yaralanıyor olabilir.
Hayvanat bahçelerinin etkileri üzerine birçok tartışma olsa da kalıcı olacakları kesin.
Çevre kirliliği ve küresel ısınma sonucu birçok hayvan doğal yaşam alanını kaybetmeye devam ediyor. Bunlar göz önünde bulundurulursa yaşayacak alanı kalmayan bu hayvanların güvende bulunabilecekleri bir yer olan hayvanat bahçeleri daha uzun süre hayatımızın bir parçası olacak gibi.
Önemli olan ise bu hayvanat bahçelerinin hangi amaçlar ile kullanıldığı.
Doğru bir yönetimin elinde hayvanat bahçeleri büyük bir değişim aracı olabilir. Gelecekte bu hayvanat bahçelerinin nasıl şekilleneceğini beraber görmekten başka bir çaremiz yok gibi duruyor.
İlginizi çekebilir:
Yorum Yazın
güvende ve doğal bir alan yaratıldığı takdirde vahşi doğadan daha rahat olacaklardır. hayvanat bahçelerine itiraz etmek boş duyar ve sjwlik.