Gitarlarını Dünya Çalıyor

Ekrem Özkarpat, namı Türkiye’yi aşmış bir çalgı ustası. Her ne kadar yaptığı gitarlarla ünlense de kontrbastan tambura, cümbüşten buzukiye kadar birçok enstrüman üretiyor. Özkarpat, his ve düşüncenin enstrümana geçtiğine inanıyor. Ona göre sevgi ile yapılan sazdan daha güzel ses çıkıyor.

Çalgı yapımcıları, yaşadıklarında sadece usta müzisyenlerin tanıyıp bildiği gizemli kişilerdir. Çoğu zaman öldükten sonra isimleri ve efsaneleri kulaktan kulağa dolaşır ve onları tüm dünya tanır. Çok küçük bir azınlık yaşarken ismini dünyaya duyurabilir. Ülkemizde de böyle bir usta var. El yapımı gitarlarıyla artık dünya çapında bir markaya dönüşen Ekrem Özkarpat’tan bahsediyoruz. Uzun yıllardır ülkemizdeki birçok ünlü müzisyenin, gitar virtüözünün elinde onun imzasını taşıyan gitarlar var. Ülkemizin en önemli sanatçılarından Erkan Oğur’un onun yaptığı gitarları çaldığını söylemek bile Özkarpat’ın önemini anlatmaya yeter sanırım. Sadece Erkan Oğur mu? MFÖ, İsmail Soyberk, Erdem Sökmen, Bülent Ortaçgil, Neşet Ruacan, Özdemir Erdoğan, Kıraç, Cenk Erdoğan, Aykut Gürel ve daha niceleri. Almanya’dan Amerika’ya birçok yabancı müzisyen de onun gitarlarını çalıyor.

Ekrem Özkarpat, Taksim Tünel’deki Gitar Atölyesi ismini verdiği mekanda yapıyor enstrümanlarını. Enstrüman diyoruz çünkü o her ne kadar gitarlarla ünlense de cümbüşten kontrbasa, tamburdan mikrotonal gitara kadar birçok çalgı yapıyor. Onun ağaçla olan arkadaşlığı çocukluk yaşlarına dayanıyor. Daha beş altı yaşlarında rulman tekerli arabalar, sapanlar ve oklar yapmış. Sonraları gitgide ağaç işlerine olan merakı artmış. İstemese de 14 yaşında Almanya’ya ailesinin yanına gitmiş. Burada mesleğe hazırlama sınıfına girmiş ve marangozluk, ağaç işleri, metal işleri, elektrik ve elektronik üzerine dersler görmüş. Lakin içindeki diğer bir özlem olan denizcilik onu Almanya’da fazla tutamamış. Kaptan olmak hayaliyle Türkiye’ye dönüp denizcilik lisesine girmiş.

Bir yandan eğitimine devam ederken diğer yandan mahallelerinde gitar yapımıyla uğraşan Murat Sezen’in atölyesinde ona yardım etmeye başlamış. Artık okul harici bütün zamanlarını atölyede geçirir olmuş. Denizcilik meslek lisesini bitirip hayallerindeki mesleğe kavuşunca hemen mavi sulara atmış kendini. Ancak bu mesleği ve ortamını fazlaca asosyal bulan Ekrem Özkarpat, işi bırakıp yeniden atölyenin yolunu tutmuş.

Bu iş bir nevi doktorluk gibi

Yaptığı işin teknik olarak eğitimini de almak için İTÜ Devlet Konservatuvarı enstrüman yapım bölümüne girmiş. “Bu okul, bana Türk müziği enstrümanlarının yapım mantığı, akord yapısı, sazların fiziksel ve ses özelliklerini tanıması açısından çok şey kazandırdı.” diyen Özkarpat’ın okulda yapmadığı enstrüman kalmamış. Bir gitar yapımcısının, kendi sazı dışında ne kadar çok saz hakkında bilgisi varsa, bunun yapılacak yeni enstrümanın ses sistemi ve yapısını daha iyi tasarlayabilmeyi sağladığını söylüyor.

Okul yıllarında Şişli’de kendi atölyesini kuran Ekrem Özkarpat, daha sonra İstanbul’da müziğin kalbinin attığı yer olan Tünel’e gelmiş. Sonrasında daha çok tanınmaya başlamış. Peki onun gitarlarını özel kılan ne? “Çok fazla müzisyen tanıma imkanım oldu. Kim nasıl bir ses istiyor, nasıl bir tel yüksekliği, nasıl bir perde, nasıl bir sap istiyor. Kişinin neye ihtiyacı olduğunu daha net algılıyorum. Bu iş de bir nevi doktorluk gibi. Ne kadar farklı problemler çözerseniz düşünceleriniz açılıyor. Müzisyene özel gitar tasarlıyorum.” diyor.

Bugüne kadar klasik gitar başta olmak üzere, elektronik gitarlar, baslar, perdeli perdesiz gitarlar yapmış Özkarpat. Sahnede çok görmeye başladığımız çift saplı gitarları ülkemizde ilk yapan da o. Bunu Erkan Oğur’un isteği ile yapmış. Yurtdışına açılması ise ülkemize gelen müzisyenler yoluyla olmuş. Konserler vasıtasıyla Türk müzisyenlerin kendisi ile tanıştırdığı sanatçılar giderken gitarlarını götürmeye başlamış. Sonrasında ise yurtdışından talepler gelmeye başlamış.

Ekrem Özkarpat çok ince eleyip sık dokuyan bir usta. Bunun için ayda ancak iki ya da üç gitar yapabiliyor. Çok uzun süre bekletilmiş kaliteli ağaçları seçiyor. Enstrüman yapımını sadece teknik bir mesele olarak da görmüyor. Yaptığı her enstrümanla duygusal bir bağ kurmuş: “Kişinin o sazı yaparken yaşadığı hissiyatın ağaca geçtiğine inanıyorum. Bir hesap yapıyorsunuz ama ağaç da sizin çıkmasını istediğiniz sesi dinleyip kendi elastikiyet modunu dengeliyormuş gibi bir hisse kapılıyorum. Severek yapılan bir sazdan aldığınız netice daha güzel oluyor.”

Ekrem Özkarpat, stüdyo sanatçılarına ve konservatuvar öğrencilerine de gitar yapıyor. Hangi kayıtta hangi gitarının çalındığını bildiğini söylüyor. Zorlu ve çok da getirisi olmayan bu işin keyfinden beslendiğini anlatıyor: “Bir müzisyene keyif alacağı ve onda daha fazla çalışma aşkı oluşturacak bir gitar vermiş olmak benim için sevinç. Düzgün kayıtlar yapmaları kalbinden gelen müziği yansıtmaları beni de keyiflendiriyor. Müziğe hizmet ettiğimi düşünüyorum.” En büyük şikayeti ise bu işi ülkemizde yapan kişi sayısının azlığı. Teknik liselerin ağaç işleri bölümünden eli alet tutan çok fazla mezun çıkmadığından yakınıyor. Eğitim sisteminin yetersizleştirildiğini vurguluyor.

ALİ PEKTAŞ | Zaman