Feminizm Her Yerde: Kadınlar Feminist Olduklarını İlk Kez Fark Ettikleri Anları Anlatıyor

Günümüzde insanlar cinsiyetleri, yönelimleri, ırkları ve inançları sebebiyle ötekileştirilirken insan eşitliğini sağlayabilmenin önemi gittikçe artıyor. 

Feminizm, ilk olarak kadın-erkek eşitliğini savunarak ortaya çıkmış olsa da zamanla insan eşitliğini savunan bir düşünce akımına dönüştü. Feminizmin insan hakları konusundaki mücadelesi çok uzun yıllar daha devam edeceğe benziyor.

BuzzFeed Brezilya, okuyucularına feminist olduklarını ilk olarak ne zaman ve nasıl anladıklarını sordu, biz de cevapları derledik.

İyi okumalar! 😊

Rachel Juraski:

Feminist olduğumu 9 yaşındayken ve Corinthians futbol takımının bir hayranı olduğumda keşfettim. Kadın olduğum için erkekler gibi futbol hayranı olarak göz önüne alınmıyordum. Hep sanki daha düşük bir kadamede gibiydim ve ciddiye alınmak için süper bir hayran olmam gerektiğini fark ettim. Bu da takımın tarihi, şampiyonlukları ve oyunlar hakkında uzmanlaşmam ve iki kat daha fanatik olmam anlamına geliyordu. Bu bana çok şey öğretti.

Aline Ramos:

Bugün, aslında her zaman bir feminist olduğumu ve sadece bunun farkında olmadığımı keşfettim. Belki de siyahi bir kadın olduğum ve yine siyahi bir anneye sahip olduğum için güçlü, bağımsız bir kadın olmak için yetiştirildim. Annem her zaman kimsenin onun için bavullarını ve ağır eşyalarını taşımadığını söylerdi ve ben bunun benim için de aynı olacağını bilerek büyüdüm. Ancak dönüm noktası, saçlarımı düzleştirmeyi bıraktığımda geldi. Saç stili değişimi hayatımdaki her şeyi etkiledi. İlk olarak kendimi siyahi bir kadın olarak buldum ve ırkçılığa daha doğrudan maruz kalmaya başladım. Bundan sonra bir feminist olduğumu anladım. Kendimi bir kadın ve feminist olarak görmeden önce siyahi bir kadın olarak görüyordum.

Talita Rhein:

Fakir ve ötekileştirilmiş bir topluluğun parçasıydım ve eşitsizliğin hayatın bir parçası olduğunu düşünürdüm. Ta ki bir gün işte kadın patronumuz kadın çalışanların %80'ini kovarken erkekleri ödüllendirip patronumuz haline getirene kadar. Durumu sorguladığımda 'çok duygusal' olduğum söylendi. O zamandan beri kendimi güçlendirmeye çalıştım ve tüm o öfke, üzüntü ve adaletsizliğin benim feminizmim olduğunu keşfettim.

Pri Muniz:

Sonunda toplumun ve ergenliğin cesaretlendirdiği en kötü şeylerden birini, kadın rekabetini bıraktığımda fark etmiştim. Gerçek dünyadaki kadınlarla daha yakın ilişkiler geliştirdiğimde ve internet gerçek feminizmin ne olduğunu anlamamı sağladığında... Daha fazla okumaya, daha fazla anlamaya ve daha az nefret etmeye başladım. Her şey anlam kazanmıştı.

Camila Mazzini:

Ailem inançlıydı, küçük bir şehirde yaşadım ve rahibeler tarafından eğitim verilen bir okula gittim. Yani son zamanlarda yaşanan olaylar ergenliğimde radarıma girmiyordu. Sadece çok, çok uzun yıllar sonra taciz karşıtı bir kampanya başımı döndürünce her zaman bir feminist olduğumu fark ettim.

Fernanda Heinzelmann:

90'larda sözüm ona alternatif rocka meraklıydım ki bu konuda hala kadın cinselliği üzerine yanlış düşünceler var. Benim durumumda, cinselliğimi keşfetmekten mutluyken, her önüne gelenle yatıp kalkan 'evliliğe uygun olmayan, fahişe, kolay' bir kadındım. Etrafımdaki şovenist zalimler ve hatta kadınlar, feminizmin gerçekten ne kadar önemli olduğunu yüzüme çarptılar.

Clarissa Barreto:

Yıllarca kadınların etrafında olmaktan hoşlanmadım. Sadece erkeklerle takılmayı severdim. Havalılardı, hayatta başarılılardı, güvence altındalardı. Onlar gibi olmak istedim, kadınlar gibi değil. Vay be, kadınlar kesinlikle şikayet edebilirler, değil mi? Gerçekten berbat. Mesela, neden bir bira içip rahatlamıyorsun? Bir gün anladım. Tabi ki kadın olmak berbat bir şey. Erkekler için doğal olan şeyler kadınların günlük savaşı.

Melina Tamelini:

Biriyle arkadaşımızın hamileliği hakkında konuşurken, babanın planları değişmezken annenin dünyasının alt üst olmasının altını çizdim. Karşımdaki ise: 'Tabi ki, o anne! Bu onun sorumluluğu, babanın değil.' diyerek cevap verdi. Bilinmeyen bir yerden gelen bir öfke hisettim. Bunu konuşmaya yansıttıktan sonra feminist olduğumu fark ettim.

Luisa Pessoa:

Arabada annem ve kız kardeşimle birlikteydik, okuldan eve dönüyorduk. Sonra radyoda makyaj yapan bir kadınla ilgili yakınan bir adamdan bahseden bir şarkıya denk geldik. Anneme: 'Onun ne yapmak istediği hiç kimseyi ilgilendirmez. Eğer makyaj yapmak istiyorsa kimse rahatsız etmeden bunu yapabilir.' dedim.