Dünyanın En Yağışlı Bölgesi Meghalaya'dan 18 Harika Görüntü
Fotoğraf sanatçısı Amos Chapple, dünyanın en yağışlı yeri olan Meghalaya’ya yaptığı gezinin ardından birbirinden harika fotoğraflar ile bu bölgenin gizemini gözler önüne serdi. Açık alanlarda çalışan işçiler genellikle bambu ve muz ağacı yaprağından yapılan ve tüm bedenlerini kaplayan yağmurluklar giyiyor. Bölgede en çok ilgi çeken güzelliklerden birisi ‘yaşayan köprü’ olarak bilinen ve yağmurun neredeyse hiç durmadığı vadileri birbirine bağlayan doğal köprüler. Yüzyıllar boyunca, yerli halk kauçuk ağaçlarının köklerini işleyerek, bu ağaçları doğal köprüler haline getiriyor. Bu köprüler insanoğlu tarafından yapılmış en dayanıklı ahşap yapıları oluşturuyor ve yalnızca bir kaç yıl içerisinde meydana gelebiliyor. Köprüler, köklerini toprağın derinliklerine saldıkça kendilerini zaman içerisinde daha da güçlendiriyor.
1. Hafta içi her sabah karşılaşabileceğiniz olağan bir görüntü. Nongsohphan kasabasında bulunan RCLP okulunun öğrencileri, kauçuk ağacının kökleri ile meydana gelmiş doğal köprüyü kullanarak okula gidiyor.
Oldukça sık olan Meghalaya ormanlarının içerisinde ağaçlar oldukça hızlı kök
salıyor. Yüzyıllar boyunca, bölge insanları, kauçuk ağaçlarının işlenebilir köklerini kullanarak bölgede bulunan nehirler üzerinde doğal köprüler ‘yetiştirdiler.’
2. Dünyada en fazla yağış alan bölge olduğu iddia edilen Mawsynram kasabası.
Hindistan’ın kuzeydoğusunda, Khasi tepelerinde bulunan bu kasaba, yılda oldukça fazla yağış alıyor. Yaz aylarında, Bangladeş üzerinden kuzeye doğru ilerleye yoğun nem bulutları bu bölgede toplanıyor ve atmosfer içerisindeki küçük alanda ‘sıkışarak’ daha fazla nem tutamayacak hale geliyor ve bu nedenle de bölgede aralıksız yağışa neden oluyor.
3. Kasabada bulunan bir evin çatısına düşen yağmur taneleri ve bu tanelerin toprağa dökülüşü.
Mawsynram kasabasının en çok yağış aldığı dönem haziran ve temmuz aylarına denk geliyor.
4. Mawsynram yakınlarında bulunan bir meteroloji istasyonu.
Ölçümler genellikle aylık olarak yapılıyor. Aldığımız bilgiye göre 2014 yılı içerisinde bölgede dijital ölçüm yapan yeni bir istasyon kurulacak.
5. Kasabaya doğru yürüyen ve KNUPS olarak bilinen geleneksel Khasi şemsiyeleri ile yağmurdan korunmayan çalışan üç işçi.
Bambu ve muz yapraklarından üretilen bu şemsiyeler oldukça meşhur çünkü bu şemsiyeyi kullanırken, işçiler iki elleriyle de çalışabiliyor ve yağmur fırtınası altında çalışırken ayakta kalabiliyorlar.
6. Gece boyu süren yoğun yağmurun ardından kapanan yolları açmaya çalışan işçiler.
Yağmurun geride bıraktığı temel problemleri henüz yağmur sezonu bitmeden çözmek pek mümkün görünmüyor. Fotoğraftaki işçiler yağmur sezonunun bitişi olan ekim ayına kadar yolları ellerinden geldiğince açmakla görevlendirilmişler. Ekim ayından itibaren yağış miktarı azalıyor ve yol açmak için kullanılan araçlar bölgeye girebiliyor. İşçilerin günlük ücreti 5.40 TL.
7. Orman içerisinde oldukça eski olan bir doğal köprü artık kullanılamayacak duruma geldiği için yeni bir köprü oluşturulmuş.
8. Yerel halk tarafından kauçuk ağaçlarını işleyerek köprü oluşturmak amacıyla kullanılan ince ağaç kökleri.
Dünyanın en fazla yağış alan bölgesi olan Meghalaya’da doğal köprüler oldukça büyük bir öneme sahip.
9. Bir pazar sabahı erken saatlerde, bölge halkından yaşlı bir kadın, Mawsynram’da bulunan Katolik klisesine doğru ilerliyor.
Bölgede, nüfusun yaklaşık %70’i Hristiyan. 1841 yılında, Bangladeş’ten yola çıkarak bu yüksek tepelere tırmanan ve bölgedeki ilk kliseyi kuran Thomas Jones’a, bölge halkı tarafından büyük minnet duyuluyor.
10. Kasabanın, neredeyse doksan derecelik açılara sahip uçurumların bulunduğu doğu sınırında, bulutlar tarafından oluşturulmuş bir dalga.
11. Mawsynram köyünün girişi.
Meghalaya bölgesinde bulunan bir çok köyde olduğu gibi, burada yaşayan insanların kökeni Khasi. Bu ırk, 1.2 milyonluk nüfusuyla Hindistan’da yalnızca küçük bir azınlık olarak görülüyor.
12. Yoğun yağışın başlamasının ardından köy boyunca akmaya başlayan yağmur suları.
13. Köy pazarında işlettiği kasap dükkanına taze et taşıyan bir genç.
Bu kadar çok yağış alan bir bölgede yaşamanın zor olup olmadığı kendisine sorulduğunda, “burada bu konu hakkında pek düşünmüyoruz çünkü burada yağmur hiç durmuyor, fakat çalışmak ve hayata tutunmak zorundayız, bu nedenle bu soru hakkında düşünmek bizim için anlamsız” cevabını alıyoruz.
14. Sisli bir akşamüstü, otobüs durağına sığınan keçiler.
Muson rüzgarları sırasında Mawsynram bölgesinde gün boyunca yağış olmuyor, fakat her gün mutlaka yağmur yağıyor. Genellikle en yoğun yağışlar gece geç saatlerde meydana geliyor.
15. Nongriat köyünden 'doğal köprü' manzarası.
Mawsynram’ın aşağısında kalan vadide bulunan Nongriat köyü, ‘yaşayan köprü’ olarak bilinen doğal yapıların en sık rastlandığı bölge olarak dikkat çekiyor.
16. Yaşayan köprülerin yanısıra, Mawsynram’ın eteklerinde kalan ormanlarda ‘yaşayan merdiven’ ismi ile bilinen doğal yapılarla karşılaşmak da mümkün.
Bu merdivenler sayesinde, bölge halkı oldukça dik olan tepelere kolaylıkla çıkabiliyor.
17. Doğal köprü üzerinde yürüyen çocuklar.
Köprünün gövdesi bambu, fakat çevredeki diğer kauçuk ağaçlarının kökleri yapının üzerine kademeli olarak yerleştirilerek sağlam bir köprü elde edilmiş. 6-8 yıl arasın bir süre içerisinde bambunun kökleri çürüyor ve bu durum için yerel halkın koyduğu bir kural var: Yalnızca bir kişi geçebilir!
18. Genç bir balıkçı, oldukça eski olan bir kök-köprünün altında yürüyor.
